***УУЧИЛААРАЙ***

Хачин цэнхэр хавар цасан дороос ургаж
Харах нүдний өмнүүр шувууд тэнгэр зүсэж нисээд
Хагацал үлдээсэн дурлал сэтгэл урж өндийгөөд
Хэлж амжаагүй үгс нулимас болон урсаад

Тэнгэрт хөвөх үүлс сүүдэр зууж ирэн асгаад
Тэр л хаврын шаргал хүлээлт цээжний гүнд амтагдахад
Хайрын гашуун дурсамжаа нулимас болгон унагахдаа
Хашаа дагаж ургасан хэсэгхэн өвсийг усалмаар

Эргүүлж буцааж болохгүй цаг хугацаанд туугдан
Энэ л цэнхэр хаврыг тэвэрээд амьдрал дундуур алхахдаа
Олон жил хадгалсан үгээ одоо л би хэлэе
Омголон зан,залуу нас хоёрыг минь чи УУЧИЛААРАЙ

***МЭДЭХ ҮҮ ЧИ!***

Намайг чи орхиод явахад юу үлдсэнийг мэдэх үү чи!
Навчсаар уйлсан намар шиг сэтгэл уйлж үлдсэн
Дурласан сэтгэл дутуу залгисан нулимс үлдсэн
Дуртай бүхнээсээ зугатаасан дугуй хар цэг болж би үлдсэн

Дуусашгүй урт өдрүүдийг өнгөрөөх гэж дарс уусан
Дутуу нойртой хоносон шөнүүдээр хайрын сарнай урласан
Дууны эгшигт уяарч, дурсамжаараа амьдарч үлдсэн
Дурлалаасаа хагацсан сэтгэл голд ортол өвдөж үлдсэн

Бүүдгэр болсон хорвоогоос гэрэл олж харах гэж би ядарсан
Бүүвэйн дуу, ээжийн хайрыг үгүйлсэн
Бүр юунд ч зовохгүй нохойн гөлгөнд би атаархаж
Буйдхан энэ хорвоогоос явах юмсан гэж бодогдсон

Он цагийн эрхээр цэг бүдгэрч сэтгэл чангарсан
Орчлонд чамайг хайрласан шиг хайр ирэхгүй болсон байсан
Нар сар хоёрыг угтаа нэг юм гэж ойлгодог болсон
Найр дуу хуурыг намбатайхан шиг өнгөрүүлдэг болсон

Намайг чи орхиод явахад юу үлдсэнийг мэдэх үү чи!
Намрын навчис ямар гоё хээтэйг мэдэрч үлдсэн
Наснаасаа эрт ухаан сууж ухаарч үлдсэн
Нар сартай хорвоод чамайг л үл мартах сэтгэл үлдсэн

МЭДЭХ ҮҮ ЧИ!