Үйл учгийн холбоог таслахгүйнҮүрэг учралаар ирээд ирээд
Үйлэндээ гүйцэгдэхдээ хорвоог орхих
Үнэний зангилааг тайлах аргаггүй
Тэнгэрт хөвөх үүлсийн завсраас
Тэргэл саран гуниг шидэхэд
Уулын оройгоос салхи үлээж
Ухаарлын шилбүүрээр намайг ороолгоно
Дурлалын салхи ховил татуулаад
Дулаахан гэгээ болж тодроход
Мяндсан утсууд шиг бодолууд
Миний сэтгэлээс урсана
Гэмшил дусал дусал нулимас болоод
Гэнэт бороо болж асгарахад
Аянга буух шиг болоод
Ариусал хучих шиг ээ
No comments:
Post a Comment