Би бичээд бэх нь хатаагүй шүлэг байхадЧи ургаад дэлбээлж амжаагүй сарнай байсан
Зөн татаж чамруу би харцаа урсгахад
Зүрх хувааж чи тэгэхэд дэлбээлсэн
Зүүд шиг энэ хоосон амьдралд
Зүгээр л өөрийнхөөрөө зовж болсонгүй
Үнэний наагуурхи зовлонгийн тойрогт
Үйлэндээ баригдаж учралд дуудагдсан
Оногдсон тавилангийн муруйсан замын
Огтолцол болгонд би хайр болж суралцсан
Хэлээгүй үгээ өөрлүүгээ шингээж
Хэний ч хайрлах цагаахан хайр болгоноо
Би гэгээн хүсэлээ хорвоод цацсан шүлэг болоход
Чи гэмшилгүй цагаан уянга болж түрлэг нэмээрээ
No comments:
Post a Comment