Дэвэрсэн сүү шиг сэтгэлДэндүү удаан тайвширсан
Уйт гашуун гуниг өрөмтөж дарахдаа
Ухаарал гээчийг суллаж тавьсан
Алдах онох хоёр сэлүүртэй завиар
Амьдрал гээч далайд хөвөхдөө
Амьд буйн утга учрын сувдыг олоод
Амаржсан эх мэт тайвширсан
Харанхуй сохор байснаа
Хараа орох мэт болсон
Хачин уйт гуниг харин
Хаврын цас мэт цоохортож хайлсан
No comments:
Post a Comment