***ЭВЛЭРЭЛ***

Бурханы өгсөн бие байшингын хана налахад
Байхгүйн дунд сэтгэл түших ханагүй
Хэлсэн хэлээгүй үгс хаа хүрэхээ мэдэхгүй тэнүүчлээд
Хэзээ ч юм бэ? ирсэн гуниг аяга дарс шиг

Нар манддаг хорвоод
Насаа өгч байгаад ч хамаагүй авчих юм алга
Өнгөрсөн бүхэн үзэгдэл төдий
Өнөөдөр зүүд мэт зэрэглээтээд

Шүлэг сүүрс алдах мэт замхараад
Шөнө өдрийн ялгааг олж ядан байхуйд
Цаг хугацаа гараас алдраад урсах нь
Ганц л олдож буй тайвширал аа

Дурлал хэмээх солиоролд
Дусал нулимс ч гаргах нь солиорол
Салмааргүй гашуун бодол минь
Саяхан дэлбээлсэн цэцгийг өрөвдөх нь өрөвдөлтэй

Барьцгүй хоосонд сэтгэлийг сэвэх
Бурханы илгээх зөн билэгээс зугтаамаар
Тэндээс оноосон тавилантай эвлэрэх шиг
Өмнөөс минь харах бүсгүйг тэвэрлээ би.