Хэнзэрсэн намрын салхинд үнсүүлж сэтгэлээ нээхэд
Хэлж буй үгс амилан одохдоо цэцэгс болох мэт
Хуучин бүхэн урагдах мэт, ургах мэт болоод
Хувирах үзэсгэлэн эхлэх мэт бас сарних мэт энэ л мөч
Гунигт цагаан аялгуу хэмнэлээ өөрчилж түрээд
Гүймэл сэтгэлийн түмэн догдлолийг хөглөн давалгаалахдаа
Эгшиг бүртээ уусгаж эхлэлгүй, эхлэлийг үүсгэн
Эрхшээлэлгүй эрхшээллээр түгээх энэ л мөч
Газраас тасрах шиг
Гэрэлээс үүсэх шиг
Эгшигээс амилах шиг
Гэмшилт сэтгэлийн оргил нурах шиг энэ л мөч
Уйлмаар дуулмаар,хашгирамаар болж
Уярал, хайр,догдлол нэгэн мөчид цугларч
Тэлж буй ,тарж буй орчлонгоос хэмнэл зөрөн тэсэрхэд
Түмэн долгиос санаа алдалтаар гадагшилахад хоосрох энэ л мөч
Ганц ч болов үг хэлж чадамгүй
Гайхалтай ч гэж нэрлэж боломгүй
Гайхамшигаас хэтийдсэн мөчүүдийг
Гэрэлт мөнхийн цэцэг мэт гартаа барих энэ л мөч
No comments:
Post a Comment