Өөрийнхөөрөө л би зовж жаргаж явнаӨнчин саранд ч гунигаа хэлмээргүй байна
Үхэлтэй ганцаараа нүүр тулж уулзахын учир
Үүрд биш түр үдлээд буцахын учраас
Хэдэн шүлэгээрээ дээл хийж сэтгэлээ хучичхаад
Хэн ч явж байгаагүй тавилангийнхаа замаар явна
Буруу ч бай зөв ч бай миний л амьдрал
Будантай ч бай,гунигтай ч бай миний л сэтгэл ээ
Бурхан ч гэсэн өөрийн зовлонтой байдаг хорвоод
Буруу саналгүй өөрийнхөөрөө л зовж явая!
Гаргахаас нааш амардаггүй энэ сэтгэлээ
Гал болгож хэн нэгийг дулаацуулаад явнаа
Мөнхийн ус бол мөнхийн зовлон гэж хэлээд
Мөрөн дээрхи ачаагаа үүрээд явна
Ханийнхаа сэтгэлийг дүүргэж очоод
Хамтдаа хоёулаа зовлонг жаргал болгоод явна
Эхэлсэн бүхэн төгсдөг жамтай болохоор
Энэ хорвоогоос буцахдаа эргэж нэг харнаа
Үдлээд буцсан энэ амьдралдаа
Үгүйлэгдээд л байхаар явнаа би
No comments:
Post a Comment