Сэтгэл минь сэмэрсээр байнаСэрүүн зүүд шиг амьдрал сэмлэж байна
Уруулаас давж унах унхиагүй үгс сэмлэж байна
Унтах нойрны зүүд ч уяагүй нохой шиг хэмлэж байна
Нүцгэн талын ганц мод шиг
Нөмгөн сэтгэл минь жиндэж байна
Ухаанаас хайр ургахийг хүлээж
Урсах цаг хугацаанд урагдаж байна
Сар шиг өнчин сэтгэлээс
Нар шиг илчтэй гэрэл гардагийг би мэдсэн болохоор
Өвчинд шаналсан ээжээс минь
Өгүүлэшгүй их хайр гарсаныг би харсан болохоор
Сэмэрч норсон сэтгэлээ
Сарны гэрэлд тэмтэрч дэлгэчихээд
Өөрийнхөө сэтгэлийн хүчийг олохоор
Өнөөдөр би замдаа гарлаа
No comments:
Post a Comment