~~~ЭЭЖДЭЭ~~~

Намрын гудамжаар алхана
Нар уйлах мэт
Нас дарах шиг
Навчис унасаар......бодол хөвөрсөөр

Эхийн тухай бодол зүрхнээс урсаж
Энгэр норгож нүднээс дусална
Хааяа гэнэт би ижийгээ их санадаг юм
Халуун өрнөөс нь унасан үр нь болохоор тэгдэг юм

Хамт байлгаж болоогүй
Хатуу л хорвоо юмдаа
Хажууд нь суугаад аяга цай ч уулгасангүй
Хэцүү л хорвоо юмдаа

Өчнөөн шөнийн нойрыг нь хагаслаж хүн болсон юм би
Үгүйдээ ядаж ганц шөнө асарсангүй дээ
За яахав тавилан юм байлгүй гэж бодовч
Зүрхний угаас нэгэн гомдол тасардаггүй ээ

Гэрэл цацарсан алтан мөрүүд бичээгүй ч
Гэмшил цайлгасан цагаан мөрүүд бичлээ би
Үхэлийн ард нуусан үнэний мөрөөр орж
Үлэмжийн их гэрэл болж очноо хүү тань