Ай эх орон минь дээАлдуурах мэт сэтгэлээ чамруу нисгэчихээд
Зүггүй барьцгүй цагийн шуурганд
Эзгүйрэх мэт хоосорч үлддэгээ би
Аньсага нүдний нулимaсаа хичнээн ч удаа залгив даа би
Арьс нөмөрсөн зовлон би хичнээн ч их санав даа
Аав ээжий хоёрийг минь тэвэрч үлдсэн энгэрт
Алаг цэцэгс хэдэн ч удаа ургаж гандав даа
Шувууд буцах тоолонд сэтгэл буцаж
Шүлэг болгон сэтгэлээ хичнээн ч удаа цацав даа
Нутгийнхаа жижигхэн бор чулууг атгаж
Нууцхан үнэрлэж хэдэн ч удаа тайвширав даа би
Үйлтэй төрсөн тавилангийн зургаар
Үйлээ барж явахдаа
Солонгын долоон өнгийг газар дэвсэж угтах
Сайхан эх орон таныгаа ямарч их үгүйлэв дээ
Амьдрал мөнх бусын тавиланг чиний энгэрт тамгалсан
Аав эжий хоёрынхоо ариун газарт очихдоо
Алдуурах мэт сэтгэл,нулимас хоёроо асгаж
Алаг цэцэгсийнхээ үнэрт дэвтэж нэг тайтгарнаа хүү чинь
No comments:
Post a Comment