****Бодрол****

Хоосноос салж ядан нүдээ анихад
Хөлийн доорхи өвсний түмэн гомдол үл тасарна
Энэ худлаа байна
Энд,энэ хоосонд би юу ч чадахгүй юм байна

Чадаж байгаа бүхэн маань
Түүнээс ирдэг
Ядаж буй итгэл минь
Тэрнээс тэжээгддэг

Дууриамал хоосон сарнихуйд
Дуу гарах мэт болсоноо
Амь орох мэт хүсэл илэрхэд
Амьдрал шатаж нэг л оч болно

Зүйрлэшгүй их хурд гүн тайваныг үүсгэж
Зүгээр л бүх зүйлс амгалан буйг мэдэрч
Гэрэл аялгуун дотор бүүвэйлэгдэхэд
Зүтгэж,хүсэж,шунах зүйлс нэгээхэн ч үгүй ээ